حطيم

 مكان حطيم

• در روايتى از امام صادق^{عليه السلام}، تنها همين موضع را حطيم مى‏ نامند. چنان‏كه شيخ صدوق نيز آورده است­ كه حطيم فاصله ميان درِ كعبه و حجر الاسود را گويند، جايى كه خداوند توبه  آدم را پذيرفت. ( محلي كه در برخي روايات به عنوان ملتزم شناخته مي شود.)

• تعريف ديگر، حطيم قسمتى از سطح مسجد الحرام است كه از حجر الاسود آغاز مى‏شود و به سمت اصل چاه زمزم در فاصله نزديك كعبه  و از آنجا تا مقام ابراهيم و پس از آن تا حجر اسماعيل ادامه مى ‏يابد. اين محدوده را تا ديوار كعبه «حطيم» مى‏نامند.

• در تعريف ديگر كه از آنِ حنفى‏ ها دانسته شده، حطيم محدوده داخلى حِجْر اسماعيل است.

علت نامگذاري:

• معاوية بن عمّار: از امام صادق^{عليه السلام}درباره حطيم پرسيدم. فرمود: «ميان حجر الأسود و درِ كعبه است». پرسيدم: چرا به آن، حَطيم مى ‏گويند؟ فرمود: «چون در آن جا مردم همديگر را فشار مى‏ دهند».
• به اين علت آن را «حطيم» ناميده‏اند كه از كعبه كاسته شده و كعبه در اينجا شكسته است.

• در دوران جاهليت، در اين مكان نفرين مظلومان در حق ظالمان مستجاب مى ‏شده و ظالمان به هلاكت مى‏ رسيدند؛ لذا اين امر موجب شد مردم نسبت به يكديگر ستم نكنند و سوگند خوردن در نظرشان حرمت داشته باشد.
• در وجه تسميه حطيم، همچنين آمده است: از اين جهت بدين نام خوانده شد كه مردم در آنجا با سوگند درهم فرو كوبيده مى شدند و كمتر پيش مى‏ آمد كه كسى ستمكارى را نفرين كند و هلاك (و درهم كوبيده- حطيم-) نشود.

• و به روايت اخبار مكه ازرقى‏ كمتر موردى بوده كه كسى در آنجا گناه مرتكب شود و سوگند (بى‏ گناهى) بخورد و در مجازاتش تعجيل نشود.

 فضيلت حطيم:

• از پيامبر^{صلى الله عليه و آله}نقل شده است: بهترين و پاك­ترين مكان‏هاى روى زمين نزد خداوند، فاصله ميان ركن اسود و مقام ابراهيم^{عليه السلام}است كه اين مكان باغى است از باغ‏هاى بهشت، پس كسى كه چهار ركعت در آن نماز گزارد، از عرش ندا مى ‏رسد «اى بنده من، گناهان گذشته‏ ات بخشيده شد».
• از پيامبر^{صلى الله عليه و آله}نقل‏ شده كه فرمودند: هرگاه امت پيامبرى هلاك مى‏ گرديد، آن پيامبر خود را به مكه مى‏ رساند و در آنجا به اتفاق همراهان، به عبادت مى‏ پرداخت تا از دنيا مى‏ رفت. لذا مي گويند در محدوده حطيم؛ يعنى ميان ركن، مقام تا زمزم وحِجر اسماعيل^{عليه السلام}، 99 تن از پيامبران الهى؛ مدفونند.

• پيامبر خدا^{صلى الله عليه و آله}: كنار درِ كعبه، جبرئيل، دو بار امام جماعت من شد [و من به او اقتدا كردم‏].
• ابوبلال مكّى گويد: امام صادق^{عليه السلام}را ديدم كه بر گرد كعبه طواف كرد. سپس‏ ميان درِكعبه و حجرالأسود، دو ركعت نماز خواند. گفتم: هيچ يك از شما را نديده ‏ام كه اين جا نماز بخواند! فرمود: «اين جا، همان جايي است كه توبه  آدم پذيرفته شد».

منابع جهت مطالعه :

• الحج و العمره في الكتاب و السنه
• شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام‏
• تاريخ و آثار اسلامي مكه و مدينه
• آثار اسلامي مكه و مدينه