از ابتدای تاریخ حیات بشر، بانوان تاریخ ساز و بزرگی بوده اند که همدوش مردان بر تحولات اجتماعی و سیاسی تاثیر نهاده اند. در تمدن غنی اسلامی نیز ضمن سفارش بر جایگاه تربیتی زنان در خانواده ها بر حضور و ظهور در صحنه ها و میدان های اجتماعی این قشر از جامعه هم تاکید شده است و غفلت از آنها به عنوان نیمی از پیکره اجتماع، آثار و پیامدهای جبران ناپذیری را به همراه خواهد داشت. 

تاریخ پرفراز و نشیب اسلام، روایتگر ایثار و جانفشانی بانوان بسیاری است که در پیشبرد قافله تمدن و بقای فرهنگ اسلامی در برهه های حساس و سرنوشت ساز با بینشی عمیق و با تشخیص مسیر حق از باطل، حماسه های فراوانی آفریده اند تا از غلتیدن آموزه ها و آیین های انسان ساز اسلام به ورطه انحراف و کج فهمی، جلوگیری کنند در این میان حضرت زینب(س) اسوه صبر و پایداری بود که در پرتو نهضت بزرگ عاشورا و تحت تعالیم سیدالشهدا(ع)، پرچم پرافتخار قیام کربلا را به اهتزاز درآورد تا بدین وسیله از تحریف این حماسه به وسیله دشمنان جلوگیری کند. 

پنجم جمادی الاول سالروز میلاد حضرت زینب(س) را روز پرستار نامیدند، بزرگ پرستار نهضت حسینی(ع) که عهده دار پرستاری و مراقبت از امام سجاد(ع) و دیگر خاندان اهل بیت (ع) بود و ضمن انجام دادن رسالت مهم و ترویج اسلام از رسوا ساختن حقایق کربلا غافل نماند. نامگذاری «روز پرستار» فرصتی ارزشمند است تا به دغدغه های پرستارانی که لحظه های زندگی خویش را با بیمارانی تقسیم می کنند و واژه صبر و ایثار را معنا می بخشند، پرداخته شود.